Besteen odola 1944ko abuztuan argitaratu zen, armistizioaren hurrengo egunean. Irakurlegoak berotasunez jaso zuen eta kritikaren aldetik ere arrakasta handia izan zuen; erresistentzia eta okupazioaren goibeherak kontatzen baititu, zaila izan behar zuen, sasoi hartan, liburu sinesgarri batez irakurleen konplizitatea lortzea. Azken finean lan interesgarri eta atsegina da oso ondo idatzita dago eta herri oso batek bizi dituen esperientziak kontatzen ditu. 

Louise Michel emakume borrokalari, idealista, ausart eta konprometituaren bizitza kontatzen du, baita Parisko Komuna ere. XIX. mendearen bigarren erdiko korronte anarkista irudikatu zuen eta feminismoan eta klaseen arteko borrokan aurrerapauso handiak eman zituen.

La socióloga Saskia Sassen afirma que el capitalismo global nos enfrenta a nuevas lógicas de expulsiones: personas, empresas, comunidades y pueblos son desterrados tanto de lugares físicos como del orden socioeconómico preestablecido debido a un sistema de acumulación cada vez más extremo.

90eko hamarkadan kale borrokaren olatuan erori arte surfeatu zuen gazte haren azaletik kontatzen du zer izan zen hura, bizi izan duenak soilik kontatu dezakeenaren zehaztasunez. Kontakizunaren gordinari azaleko poroetatik sufrimendua dario. Umorea darien pasarte ederrak ere badaude tartekatuta, gudaren gordinean irribarreak ere izaten direlako, umore beltzez mozorrotuta bada ere.

Artea, alemanieraz. 1919Ko Weimarko errepublikan kokatzen da kontakizuna, Bauhaus eskolaren hastapenetan. Flashback estiloan kontatuko zaizkigu Staatliche Bauhaus-aren lehen urteak, Stine Branderup kazetariak Walter Gropius arkitektoari Vanity Fair aldizkarirako egindako elkarrizketaren aitzakian.

Lo egiteko pastillak, takoiak, silikona litro bat, barbie panpina, txupetea, kristalak garbitzeko produktua, etab. agertzen dira zinta garraiatzaile batean. Antzinako lantegi bateko montaketa-kate bat da. Atean dagoen kartelean “FÁBRICA DE MUJERES” irakur daiteke. Dokumentalak indarkeria matxistaren eta ohiko kontsumoaren arteko loturaren eta horren aurrean egon daitezkeen alternatiben gaineko hausnarketaren ondorio da. Setem Hego Haizea eta Al Borde Films ekoiztetxearen egitasmoa.

Egokitzapenak modan daude. Ez da esaten dugun lehen aldia, eta azkena ere ez da izango, egokitzapenen aro betean gaudelako. Istorioak berriro kontatzea gustatzen zaigu, istorio bera, edo antzeratsua, baina beste modu batera. Liburutik pantailarako eta pantailatik liburuetarako jauziak gure ekosistema kultural garaikidearen ohiko osagai bihurtu dira.

Nomadland, denbora luzez burutik kentzea lortzen ez duzun bizitza errealean oinarritutako film horietako bat dela esan daiteke. Erabat hunkigarria eta kolpe emozionalez beteriko esperientzia zinematografikoa. Frances McDormandek antzezten du pertsonaia nagusiaren papera, Fern deituriko emakumea, hirurogeita hamar urteko alarguna, XXI. Mendeko lehen hamarkadan hasitako Ipar Amerikako ekonomiaren gainbeheran kokaturiko filmean.

Lokatza ura eta sedimentuz, hauts partikulez eta buztinez osatutako lurraren arteko nahasketa semilikidoa da. Denboraren poderioz, lokatza, lehortu eta gogortu egiten da, lutita bihurtuz, eta lutita, bustiz gero, lokatz bihurtzen da berriro ere, lokaztuz, baina lokatza eraikuntzan erabiltzeaz gain; osasungintzarako, sormenerako, edertasunerako eta gozamenerako ere oso baliagarria da, eraiki eta deseraikiz.

Bertsolari baten eta bailaora baten arteko elkarrizketa prozesubat da, esperimentazio gunea, elementu estilistiko eta tematikoak trukatuta, estetika propio bat sortzeko saiakerarekin. Zerbait oso propioa sortu dute, barrutik ateratzen dena, nahiko intimoa eta intuitiboa.

Pertsonaiek euren barne kontraesanak eta herri honek bizi izan dituenak azaltzen dituzte drogei buruzko ertz ezberdinak ukituz, bere konplexutasun guztiarekin.

Hainbat gogoeta plazaratzen dira antzezlanean, bikote zein adiskidetasun harremanei buruz, zaintzaz, zeloez, maitasunaren iruditeria klasikoaz, gizonen jukutriez, emakumeen arteko liskar eta ahizpatasunaz…