Mugimendu feministetan eta feminismoen izenean gertatu diren banaketa, eztabaida eta zatiketen erroetara jotzen du liburuxka honek, Euskal Herriko praktiketan oinarrituta. Naia Torrealdai urte luzez ibili da EHko Bilgune Feministan, eta begirada kolektibo horrek emandako jardunetatik abiatuta teorizatu du.

Gaur egun modan dago arrazaz edo generoaz hitz egitea, modan ez dagoen gaia klasea da. Langile klasearen mundutik klase kontzientziara. Klasismoak feminismoa nola ahuldu duen eta klase zapalkuntza gainerako zapalkuntzekiko intersekzionalitatetik laburbiltzen duen. Hierarkietatik eta ahanzturetatik haratago ere pentsatzeko liburua.

Kataluniako nazionalismoa feminismoan oinarrituta —eta alderantziz— birpentsatzeko beharraz, 30 emazteki feminista, independentista eta katalanen gogoetak daude liburuan, lau ataletan antolatuta: nazio auzia, eskubideak —genero aniztasuna, arrazismoa, hizkuntza…—, sektoreak —komunikabideak, sindikalismoa, landa eremua, osasuna…— eta tradizioaren eta globalizazioaren arteko matria, matriotismoa.

Okupazioaren arkitekturaren eta estrategia militarraren inguruan hausnartzen duen lana. "Alderantzizko geometria" deituriko taktika garatzeko ahalegin teoriko eta estrategiko handia egin du Israelgo Armadak. Palestinar borrokalarien jopuntutik aldendu eta zibilen etxebizitzetan sartu dira.

Filma lehen pertsonan kontatuta dago eta, hasteko, zinemagileak ahots-grabagailu batean oroitzapenenak erregistratzen du. Auto batean eserita ikusten dugu, atxiloketa eragin zuten gertakariak deskribatzen dituen bitartean. Prozesu judizialaren dokumentuak ikusten ditugu, eskaneatzen, baita argazki pila ere, Santestebanek bere oroitzapenak eta zalantzak kontatzen dituen bitartean.

Hamar urteko konfinamendu zorrotzaren ondorengo gizarte euritsu batean girotutako 25 minutuko iraupena duen film esperimentala. Fikzioaren eta dokumentalaren mugan bizi den sormen-lana da, performance zinematografikoa, izen bera duen Piszifaktoria Ideien Laborategiaren paseo turistiko dramatikoan oinarritua.

Bederatzi atal izango dira, 12 bat minutukoa bakoitza, eta Aingeru 17 urteko gaztearen arrastoaren bila jarriko ditu entzuleak.

Artea, alemanieraz. 1919Ko Weimarko errepublikan kokatzen da kontakizuna, Bauhaus eskolaren hastapenetan. Flashback estiloan kontatuko zaizkigu Staatliche Bauhaus-aren lehen urteak, Stine Branderup kazetariak Walter Gropius arkitektoari Vanity Fair aldizkarirako egindako elkarrizketaren aitzakian.

Komikia memoriari buruzko dokumentu historiko hunkigarria da, eta biktimen labirintoa zeharkatzen du, haien duintasunagatik, memoria berreskuratzeko eta amnesiari aurre egiteko. Kazetaritza-edukia duten eta iragana eta oraina trukatzen dituzten irudi koordinatu horiek bisualki txundigarriak dira.

Komiki honen orrialdeak Portugalen 1974ko apirilaren 25eko Iraultzaren aurreko eta ondorengo urteetan murgiltzen gaitu, José Novo, Estatuaren diktaduran Lisboako periferian hazi zen gaztearen bidez. Testigantzak eta fikzioa nahasten diren heinean musikak, liburuek, ideia klandestinoek eta askatasun nahiak bustitzen dituzte eleberria.

Komiki-kazetaritzaren ildoan aitzindaritzat jotzen da liburua: palestinarrek 1990eko urteetan bizi zuten egoera erretratatu zuen Joe Saccorenek eta orain, Julen Gabiriak komikia euskaratu eta Astiberri argitaletxeak plazaratu du.

Marjane Satrapi ilustratzaile irandarrak komikia honetan, Irango Iraultza islamikoa kontatzen du lehen pertsonan, garai hura bizi izan zuen haurraren begietatik, eta gero ere kontakizun autobiografikoarekin jarraitzen du, Europako ikasaldia, Iranera itzultzea eta abar deskribatuz.