Belatzek, Lucioren alde humanoena eta, aldi berean, politikoena, puri-purian erakusten dizkigutenak.

Gure testuginguru zehatza kokagune nagusia ez den arren, mahai gainean ditugun auziei erreparatzeko oso egokia da.

AEBn eta Kanadan mafiak kontrolaturiko tabernetan elkartzen ziren lesbianak, gayak, drag queenak eta komunitate baztertuak 1960-70 inguruan. Bai giro hori bai askapen borrokaren hastapenak eta kontraesan edo eztabaidak ezin hobeki ezagutuko ditugu.

Globalizazioak ekarri zuen iragana ezabatutako orainaldi betierekotik, pasa gara kondizio postum-era, etorkizunik gabeko gaurkotasunera, ametsik, zeruertzik, imajinaziorik gabeko, antieroien eta apokalipsiaren garaia.

Pertsonaiek euren barne kontraesanak eta herri honek bizi izan dituenak azaltzen dituzte drogei buruzko ertz ezberdinak ukituz, bere konplexutasun guztiarekin.

Hainbat gogoeta plazaratzen dira antzezlanean, bikote zein adiskidetasun harremanei buruz, zaintzaz, zeloez, maitasunaren iruditeria klasikoaz, gizonen jukutriez, emakumeen arteko liskar eta ahizpatasunaz…

Degenesisek mundu hautsi, zikin, aldatu bat proposatzen digu taldean abentura eta istorioak bizitzeko eszenatoki gisa. Ezagutzen ditugun nazioak desagertu egin dira. Haien ordez 5 kultura handi sortu dira Europan: Borka, Polen, Franka, Hibrispania eta Baljan. Amerika eta Asiaz ez dakigu ezer, baina Afrikaz bai. Afrika da orain ia denaren jaun eta jabe.

Ikus-entzunezko testu konplexua da. Adimen Artifizialaren eremu fikziozkoetan txipli-txapla ari garela Matrioshka burmuin bezala egituratutako narrazioa. Geruza bat ulertzen duzunean hurrengo geruzara bidaltzen zaitu telesailak, aurrekoa problematizatuz, hedatuz, zalantzan jarriz erreala eta simulatua, artifiziala eta naturala, ametsa eta memoriaren arteko dantza eder baina terriblean.

Zer gertatuko litzake Errusia eta herrialde europarrek Norvegian kokatuko balute petrolio eta gas eskasiaren ondorioz?

Zi-fi utopiazaleontzat motz geratzen den telesail benetan gozagarria, baina posiblearen markoa puskatu baino zabaltzen duena.